Dag 11: 13 oktober 2013 - onderzoeksdag

Zondag 13 oktober

Met vermoeide ogen en een slaperig gezicht zaten we vanochtend om half 8 weer aan het ontbijt, nadat het grootste deel van de groep om 2 uur ’s nachts weer bij het klooster aankwam na een avondje/nachtje stappen. Deze dag stond weer in het teken van groepswerk. Iedere groep ging zijn eigen weg.

De groep met het onderzoek over de Tempel had vandaag een drukke dag. Als eerste bezochten we de Citadel. In dit verdedigingswerk werd in verschillende tentoonstellingen de geschiedenis van Jeruzalem helder en overzichtelijk verteld. Vanaf de hoogste toren van de Citadel hadden we een prachtig uitzicht over de stad en de Olijfberg. Het bezoek aan de Citadel was een mooie voorbereiding op de sound and lightshow, een show waarin de geschiedenis van Jeruzalem met muziek en beeld wordt uitgebeeld, die maandagavond bezocht zal worden door de groep. Onderweg naar onze volgende bestemming, wilden we een bezoek brengen aan het graf van Oskar Schindler, een Duitser in de oorlog die het leven redde van ruim 1100 Joden. Helaas was de begraafplaats gesloten.

Na een heerlijke lunch bezochten we de City of David. Hier zijn opgravingen te vinden van het paleis van David en konden we door de tunnel van Hizkia lopen. Deze tunnel is door Hizkia gegraven zodat de stad voorzien kon worden van drinkwater in tijden van belegering door de Assyriërs. Uitgerust met zaklampen liepen we in een rij, elkaar aan elkaars rugtas vasthoudend, door de donkere tunnel waarbij we tot onze enkels, en soms tot onze knieën door het water liepen. Alhoewel… voor de kleinen onder ons kwam het water al gauw hoger dan de knieën. Rik hield niet van nattigheid, dus koos hij voor de tunnel zonder water. Als het aan Joke ligt, was dit een van de mooiste ervaringen van de reis tot nu toe. Al zingend door de Hizkia-tunnel lopen met het lied “in de bergen, door de tunnels, hoor ons loflied overal”. Voor Paulien kwam de geschiedenis tot leven toen ze door de tunnel liep. Marleen schreef zelfs een gedicht over de tocht door de tunnel:

‘De tunnel van mijn hart
langzaam daal ik af.
De wereld gonst boven mij,
diepe lange duisternis ligt voor mij.
Beklemmende benauwdheid
druppels vallen neer, het water stijgt.
Het licht in mijn geheugen
de geuren van de wereld boven mij
dringen door in mijn hart.
Hopeloosheid in de duisternis verdwijnt
de alom aanwezigheid wordt gevoeld
een trilling gaat door mij heen.
In het donkerste moment
ervaar ik Hem dichtbij.
Degene die overal komen kan
in het duister van de aarde,
in het duister van mijn hart.
De tunnel in mijn hart komt tot een einde,
het leven begint.’

De groep met het onderzoek over multicultureel samenleven had vandaag ook een drukke dag, al zaten er wel uitstapjes bij voor de bezienswaardigheden. Als eerste hebben zij een uitstap gemaakt naar het Tempelplein, het grote plein aan de achterkant van de Klaagmuur waar de rotskoepel staat. Vervolgens is er een tocht gemaakt over de stadsmuren van Jeruzalem tussen de Jaffapoort en de Damascuspoort. Hier vlakbij ligt de graftuin, waar een graf te zien is zoals die er in de tijd van Jezus uit zou hebben gezien. Hier kwam echter een teleurstelling: de graftuin is op zondag gesloten. Maar… omdat de graftuin ieder jaar duizenden bloemen uit Nederland krijgt, en omdat de studentengroep natuurlijk Nederlanders zijn, waren de mensen van de graftuin zo verheugd over hun komst dat ze toch nog even naar binnen mochten om rond te kijken! Vervolgens heeft de groep zich in tweeën gesplitst. Een deel is de stad in gegaan om wat mensen te interviewen terwijl de rest terug is gegaan naar het klooster om verslagen en interviews uit te werken.

De groep met het onderzoek over het conflict en verzoening had een ietwat minder druk programma vandaag, aangezien zij al hun afspraken alleen op dinsdag konden inplannen. Ook zij zijn vandaag het Tempelplein opgegaan. Vervolgens heeft de groep zich in drieën gesplitst. Een deel is op weg gegaan naar een journalist voor een diepte-interview. Een ander deel is terug gegaan naar het klooster om interviews uit te werken terwijl een paar andere studenten toch nog even op een aantal souvenirs wilden afdingen… Met het gevolg dat ze zonder souvenirs weer thuiskwamen.

Vanavond na het diner ontvingen we Joop Meijers. Joop is een Joodse psycholoog die 30 jaar lang als journalist heeft gewerkt voor verschillende bladen, kranten en de EO. Het onderwerp van zijn lezing was het conflict en de trauma’s die hiermee gepaard gingen. Als echte journalist bracht Joop de krant van vandaag mee, waarin hij de actualiteit besprak die hij aan dit onderwerp koppelde. Enkele onderwerpen die Joop ter sprake bracht:

- Dit jaar viert Israël haar 65-jarige bestaan. In Nederland geldt dit als pensioengerechtigde leeftijd. Echter, Israël is nog niet aan rust toe omdat ze nog veel werk te doen heeft aan het omgaan met en het verwerken van trauma’s.
- De vredesonderhandelingen met de Palestijnen verlopen moeizaam. Er heerst aan beide kanten tegenwerkingen. Aan de Palestijnse kant is Hamas tegen vredesonderhandelingen terwijl aan de Joodse kant de ultra-orthodoxe Joden tegenwerken. Aangezien de islam en het Jodendom twee totalitaire religies zijn (het hele leven draait om de religie), kunnen deze twee moeizaam samenwerken en tot onderhandelingen komen.

Nadat we een aantal vragen aan Joop hadden gesteld, sloot hij af met de volgende woorden: als je in wonderen gelooft, dan ben je realistisch omdat wonderen bestaan. We moeten met elkaar realistisch zijn en hopen op een wonder in het Palestijns-Israëlisch conflict.

Aangezien het de afgelopen nacht voor de meeste studenten 2 uur is geworden dat we naar bed konden, vertrokken de meeste studenten direct na de avondsluiting naar bed. Op naar de volgende dag: bezoek aan Bethlehem, een dag vol ontmoetingen.