Dag 14-15: 16-17 oktober - Woestijn en afsluiting

Woensdag 16 en donderdag 17 oktober 2013

Woensdag was de laatste ochtend in het Maison d’Abraham, het katholieke klooster waar we de afgelopen twee weken hebben doorgebracht. Het ontbijt kregen we nauwelijks door onze keel, niet vanwege de spanning voor onze terugreis, maar omdat het brood zo droog was dat je het nauwelijks door je keel kreeg. Na dit stevige ontbijt zeulden we met onze zware koffers, die uitpuilden van de souvenirs – sjofars, Tora-rollen, sjaals en chanoeka’s – naar de opslagplaats.

We lieten het prachtige Jeruzalem achter ons en vertrokken naar de Negev-woestijn, een reis die drie uur in beslag nam. De schoonheid van het bergachtige woestijn landschap is met geen pen, of in dit geval toetsenbord, te beschrijven. Veel van ons dachten bij een woestijn aan een grote zandvlakte, maar we zagen een grote variatie aan rotsen, bergen en verschillende kleuren zand. We stopten bij Massada, de plaats waar het paleis van Herodes gestaan heeft, bovenaan een berg. Een kabelbaan, die volgepropt zat met nieuwsgierige toeristen, bracht ons naar boven. Aart, de dominee die hier in Israel woont en met ons mee is op reis, vertelde de gruwelijke geschiedenis van deze plaats. Een Joods volk werd belegerd door de Romeinen. Toen een nederlaag vrijwel zeker was, werden ze voor een onmogelijke keuze gesteld: collectief zelfmoord plegen of overgave aan de vijand, en daarmee tekenen voor levenslang slavernij. Maar het volk koos een andere weg: de mannen moordden hun gezinnen uit en vervolgens elkaar. Een bleef in leven om zichzelf vervolgens om het leven te brengen.

Na deze les geschiedenis, gingen de sportievelingen te voet naar beneden, terwijl de rest met de kabelbaan ging, die heel strategisch stopte bij de McDonalds. Veel tijd om een snelle hap was er niet, want het volgende onderdeel stond alweer op het programma: het bezoek aan The fountain of tears, een kunstwerk in Arat, dat het lijden van Jezus in verbinding brengt met de Holocaust. Deze expositie maakte veel indruk op ons, net als het filmfragment dat getoond werd.

Daarna bezochten we een voorganger van een Messiasbelijdende gemeente, die vertelde dat het niet eenvoudig is om als Messiasbelijdende in Arat te wonen. Bedreigingen, schelden, hij heeft al het een en ander te verduren gehad.

Die avond gingen we lekker uit eten. Het viel niet mee om een restaurant te vinden waar ongeveer dertig man kon aanschuiven, maar het is gelukt. Daarna gingen we naar de bedoeïenen voor onze woestijnovernachting. Het romantische beeld van een verlaten woestijnvlakte met kamelen, een primitieve tent en nomaden die alleen de lokale taal spreken, spatte uiteen bij het zien van de touringcars op de parkeerplaats. Een hostel in de woestijn, omringd door bergen en palmbomen. Zelfs wifi ontbrak niet. Het was een waar paradijs. Nadat iedereen zich geïnstalleerd had, sommige in een klein huisje, de anderen in de bedoeïenentent, werd het kampvuur aangestoken. De avondsluiting werd gedaan en daarna werd er nog meer gezongen, spelletjes gespeeld en tot in de late uurtjes met elkaar gepraat.

Om 07.30 ging voor de meesten de wekker, snel richting het ontbijt. Zo primitief als het ontbijt was in de grote stad Jeruzalem, zo uitgebreid was het in deze woestijn. Van gebakken ei tot verse meloen en van yoghurt tot kaas. De meesten begonnen bij het zien van de kaas al te watertanden. We vertrokken al op tijd naar de Dode Zee, om hier nog even flink te genieten van het prachtige uitzicht en de laatste uurtjes is Israël.

Op de terugweg richting maison was er een korte stop bij En Gedi om even te lunchen, daarna het laatste stukje rijden. Bij het klooster werd er nog snel even gedoucht en de koffers werden gepakt, ingeladen en naar Aart en Tineke gebracht, waar de koffers zouden blijven totdat de taxi’s ons naar het vliegveld zouden brengen. Bij Aart en Tineke werden we hartelijk ontvangen, wat fijn om hier nog even te rusten voordat we een lange vlucht zouden maken. ’s Avonds gingen we nog uit eten en werden er spelletjes gedaan, in afwachting tot de vlucht.

De meesten hadden hun vlucht om 04.25, sommigen al om 00.30 en anderen pas om 08.30 of de dag erna.

Iedereen is veilig teruggekomen uit Israël, we kijken met veel goede en waardevolle herinneringen terug op deze reis. Wat was het geweldig en wat hebben we genoten van alle mooie dingen die op ons pad kwamen. Via deze weg willen we onze leiding nog eens extra bedanken: Michael, Roel, Ad en ook Aart en Wilma. Maar bovenal onze lieve Heer, die ons beschermt heeft op deze reis.